بسیاری از مردم دوست دارند دانه ها، به خصوص تخمه آفتابگردان خوی را بشکنند: برخی طعم آن را دوست دارند، برخی دیگر به آن عادت می کنند – این فرآیند به خودی خود به آرام شدن و آرامش کمک می کند. علاوه بر این، دانه ها بسیار سالم تر از چیپس هستند، درست است؟
اما می توانید تعداد بیشتری از آنها را نیز بخورید: خودتان متوجه نخواهید شد که چگونه یک پوسته از کل بسته باقی می ماند. به تخمه آفتابگردان، تخمه آفتابگردان گفته می شود.
زادگاه این گیاه قلمرو آمریکای شمالی است که همانطور که مطالعات باستان شناسی نشان می دهد بیش از 5 هزار سال پیش اهلی شده است.
گل آفتابگردان در قرن شانزدهم با نام “علف خورشید” به اروپا آورده شد. در ابتدا، آفتابگردان منحصراً برای اهداف تزئینی رشد می کرد و تنها در سال 1716 آنها یاد گرفتند که چگونه از آن روغن آفتابگردان تهیه کنند. امروزه گل آفتابگردان تقریباً در سراسر جهان کشت می شود.
آفتابگردان عمدتاً برای تولید روغن آفتابگردان کشت می شود که علاوه بر استفاده در پخت و پز، در صنایع رنگ و لاک و صابون سازی و مارگارین نیز استفاده می شود و از ضایعات آن (کیک و کنجاله) به عنوان غذای دام استفاده می شود.
در کشورهای اسلاو، مصرف تخمه آفتابگردان به صورت تازه یا سرخ شده رواج یافته است. تخمه آفتابگردان سرشار از اسیدهای چرب غیر اشباع مفید است که آنها را به ابزاری عالی برای پیشگیری از تصلب شرایین، حمله قلبی و سایر بیماری های سیستم قلبی عروقی تبدیل می کند.
علاوه بر این، استفاده منظم از دانه ها:
به بی خوابی کمک می کند
اشتها را بهبود می بخشد
ایمنی را تقویت می کند
به افسردگی و استرس کمک می کند
وضعیت پوست، مو و ناخن را بهبود می بخشد
بافت استخوانی را تقویت می کند و ترمیم استخوان های آسیب دیده را تسریع می کند
کار روده ها و سیستم های قلبی عروقی و عصبی را عادی می کند
مفید در بیماری های کبد و مجاری صفراوی
بهبود آسیب های بافت نرم را تسریع می کند
از پیری زودرس محافظت می کند
