الکساندر گرست حتی به عنوان فرمانده ایستگاه فضایی بین‌المللی آن را در فضا خورد، خانم سوفی هر سال در شب سال نو به شکل سوپی با نامی غیرقابل تلفظ از آن سرو می‌شود و حتی در منطقه مین-کینزیگ جامعه‌ای وجود دارد که عدس را دوست دارد به نام: ظرف عدس ریز محلی امروز در شمال شرقی هانائو سرب.
این در مورد یک وعده غذایی نیست، در مورد محل یک ظرف است. با این حال، مورخان بر این باورند که نام قرون وسطایی نیز با این واقعیت مرتبط است که زمانی عدس های زیادی در این منطقه کشت می شد.
با توجه به روند رو به افزایش به سمت رژیم های گیاهی و گیاهخواری، به ویژه در اروپا و آمریکای شمالی، عدس از محبوبیت روزافزونی برخوردار است، زیرا مانند سایر حبوبات، منبع ایده آلی از پروتئین گیاهی محسوب می شود و به دلیل داشتن پروتئین بالا به ویژه سالم است.
محتوای فیبر در غذاهای هندی که به طور سنتی غذاهای گیاهی و گیاهی بی‌شماری دارد، عدس بسیار محبوب است، به عنوان مثال در دال کلاسیک، یک فرنی عدس با ادویه زیاد که به عنوان غذای اصلی، مانند خورش یا کاری، و همچنین به عنوان یک غذای معمولی رایج است.
ظرف جانبی در آشپزی آلمانی، میوه‌های خشک کوچک عمدتاً در سوپ‌ها استفاده می‌شوند، اما در سوابیا آنها چیزی شبیه یک غذای ملی در ترکیب با اسپاتزل و سوسیس هستند.
الکساندر گرست فضانورد آلمانی سه سال پیش در طول ماموریت فضایی خود توانست از آن سیر کند: به عنوان یادآوری از وطن خود در بادن-وورتمبرگ، به او چند ده قوطی از این غذای سنتی داده شد تا در سفر خود با خود همراه کند.
به ایستگاه فضایی بین المللی این برای آشپزها به دلیل شرایط خاص فضا یک چالش بود، اما تهیه آن روی زمین بسیار ساده است: ابتدا یک دسته سوپ سبزی و یک پیاز را تمیز کرده و به مکعب های کوچک برش می دهیم، سپس 40 گرم کره را در آن ذوب می کنند. یک قابلمه، با یک قاشق غذاخوری آرد و کمی سرخ شده.
